Neuromobilizacja w rehabilitacji – czy jest skuteczna?

Bardzo dobre rezultaty w przypadku różnego typu zaburzeń i niedyspozycji ruchowych przynosi właściwie dobrana rehabilitacja. Jedną z jej metod jest neuromobilizacja – manualna terapia tkanek układu nerwowego.

Czym jest neuromobilizacja?

Z pojęciem neuromobilizacji ściśle powiązany jest termin neuromechaniki, który określa dynamizm działania tkanki nerwowej. Jej prawidłowość warunkuje prawidłowe funkcjonowanie wszystkich układów anatomicznych człowieka. Układ nerwowy podlega, podczas wykonywania każdego ruchu, działaniu pewnej określonej siły mechanicznej, czasami bardzo dużej. Elastyczność i odporność na uszkodzenia tkanek nerwowych zapobiega wystąpieniu różnego typu dysfunkcji i objawów bólowych tkanek przez nie unerwionych. Zdarzają się jednakże zaburzenia prawidłowej neuromechaniki – patoneuromechaniki – spowodowanej np. blizną nerwu lub otaczającej go tkanki, długotrwałym uciskiem na nerw, nadmiernym napięciem lub podrażnieniem tkanek z nim graniczącym, zaburzeniem ukrwienia i odżywienia poprzez krwiaki czy obrzęki. Neuromobilizacja jest metodą fizjoterapeutyczną skierowaną na przywrócenie prawidłowego działania układu nerwowego, normalizacji neuromechaniki.

Jak przebiega neuromobilizacja?

Neuromobilizacja opiera się na odpowiednio przeprowadzonej diagnostyce zaburzenia układu nerwowego i wdrożeniu dostosowanej do niego terapii. Polega na napinaniu i rozciąganiu odpowiednich nerwów. Neuromobilizacji mogą podlegać nerwy obwodowe kończyn górnych i dolnych, poprzez oddziaływanie na sploty nerwowe, nerwy czaszkowe, nerwy umiejscowione w narządach wewnętrznych, nerwy rdzeniowe, zawartość kanału kręgowego na różnych poziomach, krótkie nerwy mięśniowe.

Zabieg neuromobilizacji jest bezbolesny, w trakcie jego trwania mogą występować odczuwane przez pacjenta doznania rozchodzącego się ciepła lub delikanego mrowienia.

Skuteczność neuromobilizacji

Techniki neuromobilizacji stanowią skuteczne i efektywne narzędzie stosowane w wielu zaburzeniach. Wskazaniem do tej rehabilitacji są różnego typu dolegliwości bólowe, ostre stany zapalne, zaburzenia czucia, liczne schorzenia jak np. dyskopatia, rwy kulszowe, bolesny bark. Bardzo dobre wyniki daje terapia neuromobilizacji prowadzona w przypadku zespołu cieśni nadgarstka oraz w uszkodzeniu nerwu strzałkowego.

Zespół cieśni nadgarstka, objawiający się silnym bólem oraz uczuciem mrowienia i sztywnienia palców dłoni, powstaje na skutek ucisku na włókna nerwowe w wyniku nadmiernej eksploatacji otaczających je ścięgien. Prowadzi to do zaburzeń odpowiedniego ukrwienia i odżywienia komórek nerwowych oraz utraty ich prawidłowej ruchomości względem pozostałych tkanek. Zastosowana na odpowiedni nerw neuromoblizacja nadgarstka pozwala na skuteczne pozbycie się dolegliwości zespołu cieśni.

W przypadku uszkodzenia nerwu strzałkowego dolegliwości są równie nieprzyjemne. Objawiają się zaburzeniami czucia i ruchowymi, niemożnością nawracania stopy oraz zgięcia grzbietowego stopy lub palców. Pomocną w eliminacji tych zaburzeń będzie neuromobilizacja nerwu strzałkowego.

Neuromobilizacja nie może być stosowana przy zaburzeniach układu nerwowego jako jedyna forma terapii. Ponadto ze względu na bardzo dużą wrażliwość tkanki nerwowej powinna być prowadzona z niezwykłą ostrożnością i wyczuciem. W każdym przypadku najlepsze efekty daje terapia zastosowana w jak najwcześniejszym okresie choroby i obejmująca wszystkie tkanki dotknięte schorzeniem.